کد مطلب:94705 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124

نامه 049-به معاویه












[صفحه 692]

كوتاه اینكه جهان، آدمی را سخت بخود مشغول داشته، و از هر چه غیر از آنست - یعنی آخرت- بازش داشته. دنیاپرست به چیزی نمیرسد، مگر اینكه روز بروز، حرص و طمع و شادیش به زیورهای فریبنده گیتی فزونی می یابد. چنین گیتی پسندی، به آنچه از دنیا بدست آورده سودی نبرد، و آنچه در طلبش نكوشیده- یعنی افتخارات آخرت- او را بی نیاز از چیزی نكند. پس، آنكه مطلوب خود را گرد هم آورده سرانجام از آن جدا شود، و چون در استقرار و استحكام از اعمال نیك آنچه فراهم آورده سعی نماید، آنها از هم پاشیده شود و معدوم گردد. تو ای معاویه، اگر از آنچه گذشته است پندگیری، هر چه باقی مانده برایت پایدار میماند، و از آن بهره مند خواهی گشت


صفحه 692.